Plastic dilemma

In een leven voordat ik moeder werd, was ik een stuk strijdvaardiger. Als ik ging winkelen nam ik altijd mijn eigen tas mee. Ooit had ik mij namelijk voorgenomen om geen plastic tasjes meer mee naar huis te nemen. Had zo'n winkeljuffrouw toch in no-time mijn aankoop in plastic gehuld, stond ik er op dat ze die ook in no-time van dit plastic ontdeed. Alles past in mijn eigen tas. En wat niet past laat ik liggen in de winkel, was destijds mijn slogan. Maar sinds het moederschap (en sinds een meervoud van allerlei vervelende hormonen in mijn lijf maar daar gaat dit stukje niet over) sloop het erin dat ik toch met plastic tasjes thuis kwam. Ook kwam het sindsdien vaker voor dat ik ging winkelen zonder mijn eigen tas. Natuurlijk bewaren wij alle tasjes thuis keurig in een kast. Ze krijgen uiteindelijk een tweede leven als vuilniszak, als zadelbeschermer, als zwemtas, als wastas of als cadeautas. Maar op een gegeven moment viel het me op dat er veel meer tasjes in kwamen dan dat eruit gingen. Foute boel. Kennelijk was niet alleen mijn voornemen om te consuminderen op niets uitgelopen maar ook in mijn voornemen om minder plastic afval voort te brengen, was ik niet geslaagd. Tijd voor serieuze maatregelen en harde acties, heb ik sindsdien bedacht. Nooit een winkel in met honger, met pms, met jengelende kinderen en zeker niet zonder mijn vrolijke, gebloemde en hippe bigshopper. Als ik in de rij voor de kassa sta, oefen ik alvast in een vastberaden: nee, ik hoef geen tasje ik heb zelf een veel mooiere en milieuvriendelijkere tas bij me.
Maar ik moet je eerlijk bekennen dat ik soms zwak ben. Als de juffrouw achter de kassa zonder blikken of blozen mijn ingekochte waar in een mum van tijd weer in een zakje heeft gestopt, durf ik soms niet eens meer te protesteren. Ach, denk ik wel eens, al het plasticafval breng ik toch keurig naar de plasticbak in de milieustraat, dus wat maakt het ook uit. Nee! Foute redenering. Bezint eer gij begint.
Vrijdag ging het goed. Ik was in balans, strijdvaardig en op en top StoereVrouw. Niets gekocht wat ik eigenlijk niet nodig had, nergens spijt van, geen plastic tasjes en wel heel tevreden. Een berg biologische shirts gekocht voor mijn kindjes, twee biologische hemdjes voor mezelf én een flesje bio wijn die 's avonds met mijn partner soldaat heb gemaakt. En gewoon bij de Hema. Dat dan weer wel. Echt Hema, echt Marloes. Alleen zo jammer dat elk shirtje verpakt zit in plastic... Ja, zo wordt het mij wel heel erg moeilijkj gemaakt om strijdvaardiger te zijn.